Ill cuntradision tra om e donna (di Pietro “Pedar” Rebecchi)

Am capita seimpar pösé da spëss da seint una quälca donna o un quälca om chi riveindican la süperiuritä ad vöi o ad l’ätar. Gh’é anca un po’ ‘d cuntradision è parché seint ill donn a dì chi vurissan rinass om am vegna da rid tant cmé s’im fassan a glëtt, oh bèlla, sa fisva di om garisva i difètt ad i’om, o no? E allura tanto vale. Ricurdiv che in sla famusa pagina di mort, quand gh’é al num d’una donna, quäsi seimpar gh’é scritt “vedova” quindi, so’ mia s’av cunvegna.

Sicürameint am da pösé fastidi un om cal reclama la süperiuritä di masc’, po’ magäri l’è mia bon da giüstä una marlëtta o da cambiä una lampadeina. Ad fä ‘l preputeint ad solit si inveci e anca da rason.

L’é una cumpetision c’ho mäi capì, ho seimpar pinsä che ill donn i sian purtä par fä sért rob e i’om par fänna d’iätar. Che ill donn i drövan la tèsta in una manera e i’om in un’ätra. Che i’om ien ad natüra pössé eguista e ill donn pössé sgiunfadur, i’om pössé pratich e ill donn seimpar pront a fä di castell in dua bastariss una teinda canadesa, anca piccina. Noi sum un po’ di fasulon facil da capì tant cme la tabèlla dal dü, viätar cun la tésta seimpar in muvimeint c’as vëda ill sinapsi quand gh’è scür e facil da capì tant cme la tabélla dal tarśeintveintott.

I disan che al cör d’un om la sbarbatta tant cmè un anaron in da sgiüś alla vista d’una bella fiöla, l’é véra e al ma pär un po’ pösé nurmäl che fäs vegn’ i balurdon dadnas a una bursëtta. O no?

Noi sarisma bon da vëd mia un pret in dla név, viätar sarisva bon da catäl in meśa a una puccia ad petroli. Noi pudum taccä da lìid cun vöi e al dè dopa andä a seina insëma, viätar si menu matariäl ma se vüna la fa un tort (e basta una meśa fräs) addiu, la tösa so’ di capott che d’inveran la patissa ‘l frëdd sicür cmé l’or e anca l’argint.

Second mè bisugnariss imparä a parläs pösé e sarcä da capì ‘l parchè sért rob i van in una sérta minéra. Pr’esempi tütt i cugniussan al pruerbi “donne al volante pericolo costante” e par l’amur di sant gh’é anca un fond da vritä däi, sum sincer, ma mäi adsöin ca s’admanda ‘l parchè.

Scüsim è cär i mè Niki Lauda ma noi sum abitüä da seimpar a guidä quälsiasi roba, dai carëtt ai camèll, inveci ill donn fein a quarant’ann fa i guidävan al massim un passeggino, pudum preteind che in trich e barlicch i pölan avigh la nostra stéssa predispusion ? Me dśiriss ad no e allura inveci da fä i prufessur purtum pasinsa e spiegum ill rob inveci da tirä di sacranon cul man in sal clacson.

Vurum parlä dill donn c’as lameinta parché noi sum bon da fä gninta o quäsi in cà?

Ma scüsim è, fein a poch teimp fa un om in cà la spustäva gnanca una furseina, al dastindiva mia un linsö e l’era mia bon da fäs un caffé e sum andä inans atsè par di secul, giüst o sbagliä c’al sia crëd mia c’as pössa cambiä una mentalitä in un ditt e fatt. Magäri quand noi vadum mia una roba da fä o da mëtt a post (ciué da spëss) bastariss spiegäl o fäl nutä, däi e däi imparum anca noi. Gh’é mia ad bisogn’ da tirä a man dill rob sücess déś ann prima quand a mëtt una camisa in dla armädi s’é strafügnä una manga.

Bisogna fä un esam ad cusìinsa e ricunuss ogni döin i so’ sbali.

Pr’esempi, Eva, no digh la stäva in dal paradiso terrestre, un post c’al g’ha da iess stä una meraviglia, con tütt a dispusiśion anca sa sarviva gninta ma no, l’é la vuriva al pum. Capiss che agh sarà mia stä scärp o bursëtt da desiderä ma propia ‘l pum ? Propi l’ünica roba chi t’ävan ditt da lassä stä ?

E Adamo? Gram fasulon vè, att’é fatt imbacücchì è ? Can dal to’ mond ! At pudiva mia tegn’ dür e sarcä quälcos’ätar? Ma no, al so’ śà ma l’é andä, par seintla po’ t’é decis da cuntintäla. Meśśa lama! E adess noi sum acura dré a tacä da lìid pr’un pum, ansi, bota dill voot anca par menu.

Pietro “Pedar” Rebecchi