Butaśś, al nümar vöin! (di Pietro “Pedar” Rebecchi)

Gh’é dill batüd chi passan alla storia, i dveintan “leggenda” e i van a sculpiś in dla memoria dritt cmé una balla da s’ciopp, mia sultant quand is seintan in un cinu o is leśan in un libar ma anca quand i passan da una bucca all’ätra, i giran i bar alla velucitä dla lüś o i dveintan dill barśalët.

Agh n’è vüna però ca l’ha vinśì ‘l prim premi, fùrsi parché l’é stä ditta in piasintein, l’è talmeint una “leggenda” ca l’é stä acüśä da ies metrupulitana. A Piaseinza ? Ma par piaser !

Immaginum la scena : tiatar Münicipäl, gh’é una rapresentasion cl’arciama tanta gint, intenditur e anca quälcadöin c’arriva sultant par pasä una sira divèrsa dal solit.

I lugion ien śà pin, un püblich cumpost da gint dal popul che cla sira lé l’as seinta impurtanta parché la pöl vëd un spetàcul insëma ai siur e ai burghès dla nossa citä, l’é mia una roba ‘d tütt i dé.

Da lamò in äria i vëdan la platea che di man in man l’as leimpa e i guärdan sfilä i’om in di sò “smoking” , cul farfallein parfètt e i scärp tant lüstar chi farisan sgüiä una ciribigula e ch’is tegnan ad bon cun da pärt dill donn tütt inghirlandä, vistì cun i’abit da sira, quälca capél ca farà la felicitä ad chi garà la scarogna da sedas propi dadré e dill patnadur chi päran stüdiä da un inśgner e cun tanta da cla lacca ch’is sarisan briccä gnan si fissan andä lamò in muturein suta un dilüvi.

Al popul di lugion al guärda con una ponta d’invidia e anca un brisal d’amirasion, quälcadöin agh saris cär ies al sò post cun da brass una donna bélla e giuvna, quäldöiätar al sa cuntintariss da scambiä ‘l bursein. Intant is dan ad gumat : “ Sta atteint lalü”, “Di guärda lalé”, “Vëdat chi dü la ? S’at saviss…”.

Feintant ca fa ‘l so’ ingress un imprenditur cugnusì in citä par la so’ attivitä, cm’as pöl dì…sì insuma i so’ uperäi i van in gir a svüdä il fogn’, a fä in möd e manera che i piasintein i s’ciunsissan mia par l’udur, che anca sa par cäs quälcadöin al fà l’onda…süceda gninta.  Al siur Butaśś !

Gh’é vöin c’al völ fä spirituś e al peinsa : “ Adess o mäi pö”.

Śà al sà güsta ill riśäd cun i’amiś, al tira föra tütt ‘l fiä e ‘l vusa :

“Butaśś, a t’é fatt i sòd cun la mérda”

Cuion di, lemò gh’é un’acustica c’as seint anca i suspir, in dal Münicipäl cäla ‘l sileinśi e tütt i guärdan al siur Butaśś o i sércan al pruvucatur che, i disan, al suridiva sicür d’avila śà vinsì.

Al siur Butaśś al fa gnan una piga, al sa bricca mia e ‘l dedcida d’enträ, ad preputeinśa, in dla storia.

Al tira sö la tésta e ‘l fà: “Brau luch, té cäga mia“.

Bon, in dla mé vita pudrò seintna abota ‘d batüd da sganäsaś ma custa…in “lingua madre”…in un tiatar..agh n’é mia…pr’atsöi…tütt i’ätar i pudran al massim arivä second.

S.d. (scritt dopa)    Quand un atùr al va in scena as ga diśa : “Tanta merda” . Al mutiv sarchil viätar, garò propi mia da cüntäv tütt è ? Am sum seimpar admandä se ‘l siur Butaśś al sia andä a tiatar par divartis o par laurä.

                                      Pietro “Pedar” Rebecchi