La riünion ad condomini (di Pietro “Pedar” Rebecchi)

Quand at crëd uramäi d’avì guadagnä ‘l diritt ad ciapä fiä dopa una giurnä ‘d lavur c’la t’ha imbacüchì e che vérs la fein śà at’imaginäva longh e dastes in sla tumana cun la pansa pìina e un bell libar in man, ariva la masä : la riünion ad cundumini, straurdinäria anca sina.

Vacca al füm m’la s’éra propi dasmingä!

Al culegameint di neuroni l’é svèlt abota : gh’è la riünion e mé muier la g’ha la freva. L’am tucca, an gh’é gn’in da fä. Teimp des minüd söna ‘l mé visein ad cà, bisogna trä su una strategia par iess d’acordi cusa vutä e quäl pöl iess al limit pr’un culp da stät.

As sintiva in dal palàssi un sérta euforia, l’äria l’era propi divérsa parché gh’ì da savì che in dua stò ‘d cà ien tütt famili ad pensiunä, föra che noi e un’ätra a pianterein. Sum chi ca sbasà l’etä media.

La riünion l’é prevista a un quärt il növ a dü minüd da strä ma sà a ott e un quärt gh’era un gaśagä ad gint in si scäl e port c’as variva e saräva, la vuläda par ciapä post in prima fila. A cul pont che al mé visein al g’ha un’idea da Napuleon : sà disat s’andasma in machina ? Va bein, e sum partì, a ott e veint, in machina, par fä quattarseint metar, però sum ‘rivä par prim. Di man in man ien ‘rivä tütt, ma propia tütt, al cundumini al s’era trasferì in sal märciapé in mira all’ufiśi dl’aministratur, in anticip d’un quärt d’ura. Lemò ho realiśä che cul ca par mé l’éra una luiäda dal nümar vöi par tütt i’ätar l’éra una gran festa, föra ca par l’ätar “giuvnott”, cmé difatti as sum sidì vöi taca l’ätar.

Vuläva via anca quälca sguärd datśà e dadlà pr’ascuprì intension ad custi o cullà, sübit ien ciär i dü schierameint, e śürariss che un me visein l’era śà dré a fä ‘l coint di milesim prima da decid da che pärt sedas. Mé sto chemò da dü ann, la banda ad pensiunä da sinquanta.

Ho sintì dill rob ca säva gnan chi gh’eran, la canäla c’la pérda ma sultant sa piöva da sbiess in April, la crapa in dal mür cla crësa ad dü milimetar ogni tri ann suta ‘l ram d’una pianta, la mürela c’la g’ha un quarell ca sa sposta quand passa un camion (in via Guerzoni!), un ticc’ d’un garäś un po’ sbiadì e un macion d’érba c’anna völ mia savì da crëss pr’al vérs giüst. Am meravilì che ‘l palassi al sia mia gnamò dat śù. Mè e l’ätar giuvnott as sum guardä in fassia e um pinsä la medesima roba : ma noi,fein adessa, in dua sum astä ad cà ? Pusibil che l’aministratur na sapia pösé che noi ? Par forsa peins mé, lü al vegna agiurnä almenu con una telefunäda al dè e magäri anca da quälca visita a dumicili. I m’han anca sgridä parché mé sto all’ültim pian e gavriss d’avigh una vision cumpleta ad tütt, quälcuslëta anca di palassi a taca. E si, parché mé g’ho ätar da fä che pasä la giurnä alla finéstra dal cessu a guardä śù…e da pärt! As vëda sübit che un’ucasion atsè impurtanta l’è stä preparä con cüra maniacäla, sèrva savì chi ha fatt cul lavur là ? Gh’é vöi cla g’ha un’agenda cun sò la storia dal cundumini e ‘l disa fort e franch : cull’é l’um fatt seincu ann fa da lalü, l’é custä tot e l’ha finì in ott dé, in un teimp che un compiuter al sa sariss gnan pisä. Dò una smicciäda alla cuparteina, l’agenda l’é da milenövseintastantadü. E té sälva di fail in sla ciavëta.

Gh’é l’espért ad preventiv, as pärla da varniśä una ringhiera ? Taaac. Pulì una canäla ? Taaac. Varniśä la müréla ? Taaac. Cambiä una pianta in dal giardein ? Taaac. Masä ill ciribigul cun la fionda seinśa sbrislä i vedar ? Taaac

La vutasion par decid di lavur straurdinäri l’é dürä un amen, i’eran śà tütt d’acordi, second mé la prima cunvucasion la s’é consümä ad nott in canteina, a lüś smorsa, una candela in s’un tavlein, un föi ad cärta e una pëna par fä la cöinta di milesim, al mé Napuleon l’ha gnan pudì cumbat ätar che Uaterlo

Vöi l’ha mia vért bùcca, l’éra impegnä a scriv tütt, i m’han ditt che sò muier la völ savì par fil e par segn’ cusa s’é ditt. Dalla minera c’la scriviva alla prossima riünion al sa preseinta cul registratur e no, al pudiva mia registrä cul telefun parché al g’ha un celülär ad chi ca manda via ancura i mesag’ cun la fionda. Eccu chi völ masä ‘l ciribigul!

Pietro “Pedar” Rebecchi