Al gir cul can (di Pietro “Pedar” Rebecchi)

Mé seimpar savì cär avigh un cagnulein, patiss abota quand i möran ma sum mia bon da stä seinsa.

Tütt il voot “custi l’era l’ültim” e dopa na vagh a tö un ätar.

I’ho seimpar purtä in gir avluntera e n’ho mäi gnan luntanameint pinsä d’abandunäna vöin. 

Purtäl in gir però cumporta anca ciapä dl’acqua, dill brancä ‘d frëd o un cäd da piu e suartütt dasdäs prima alla mateina. Quand é rivä Shiro pinsäva da ies in una buta ‘d fèrr, i me fiö i m’ävan śürä da pinsägh lur a cüräl e purtäl föra. Dopa una s’mana la buta la s’éra śà sbrislä e äva bèle capì cl’am tucäva anca ist’avota. Se propi propi capita c’an pöss mia fägh fä ‘l so girein g’ho da prenutä ‘l dè prima e sperä c’agh sia mia in ball una quälca interugasion o esam se no…gh’é da stüdiä. Maladisa.

Im tösan anca in gir parché speind sinquanta euro pr’il cruchëtt, l’é véra ma i düran un més e meśś ciué un euro al dé. S’im custasan lur un euro al dé ‘d mangiä sariss un sciur ätar che. Quindi cittu.

Almenu pöss evitä da siguitä a dä un occ’ al prevision dal teimp, tant l’è seimpar cula : guärd föra dalla finéstra e piöva mia, togh mia sö l’umbréla e  apéna ariv in sa spigh…sù dl’acqua, cura cura e da di tiron al guinśali parché s’al sa bagna agh völ un’ura a sügäl e a treinta métar da cà lasa l’è da piöv. Pudris fäm ingagiä dall’Aeronautica Militare, seinsa tant satelit pöss digh da che ura a che ura fà frëdd o piöva con una tuleransa ad quatar second e meśś.

Par la vritä as và seimpar föra in tri : mé, Shiro e quälcosa da diferenśiä. Una vota dü chilu ‘d plastica in una burseina che al massim na pudiva tegn’ tri ettu atsé d’ogni tant sälta föra quälca butéglia frügna cmé un linśö, una vota cun la cärta in d’un sacchët cl’ha spüda dill fasultein tütt incaculeint, un’ätra vota l’ümid o l’indiferenśiä, al prim la spüsa c’al tarnega e ‘l second ho mäi capì cus gh’é dein vist c’um śà divis tütt. Mah.

Cul védar inveci am divért parché lanc’ ill butéli o i vasëtt vöin alla vota e seint al cioch, quand g’ho a dré l’alluminio inveci un po’ menu parché am sa d’vis da ies un’apestä e am tuca cambiä itineräri parché  i’han decis da mëtt la campana par la tolla luntan da i’ätar, tant cmé i’apestä, appunto.

Da spëss quand turn indré g’ho da cumprä ‘l latt al barachein, s’am sum ricurdä da mëtam in sacosa l’euro e sa piöva mia. Bota dill vot g’ho una muneda da dü e alura sücéda ca vegna su’ ‘l latt,vegn’ via e quand sum a sinquanta metar…dlin dlin…végna su ‘l rèst, turna indré. Adess mé sarò anca sunä però pär cl’ha faga aposta, cus’agh völ a sganciä una muneda ? Una vota un vecc’ al m’ha cürä e in dal teimp da vutäm e turnä indré l’äva bèle buì ‘l latt e al m’ha cunsegnä la buteglia vöda :

“Sà tant lü ‘l gira seimpar cun dill burs ad plastica”. Al m’ha ciccä un euro e al m’ha fatt pasä anca da luch. Ch’it säran tütt i cantier tö.

I’uräri ien seimpar i solit e quindi s’incontra la solita gint, quäldoin simpatich da fägh du ciaciar avluntéra, vöin c’al t’ha salüta gnan s’at g’ha salvas la vita, una sciura cla pärla cul can tant cmé s’al fiss so fiö e lü c’alla guärda tant cmé s’al fiss al sò dutur di matt, sugèt cun di guinśali ad treinta métar e sugèt cun di guinśali talmeint cürt chi pudrisan tegn’ al can in sacośa. Gh’é anca vöi c’al gira con un bell cagnon negar da quaranta chilu almenu, lü però na pesarà treintatri e di man in man al g’ha scapa, una vota l’ho vist in dal prä c’al fäva sci nautico in sl’èrba in dal tentativ da muläl mia, sultant che quand l’é vulä via gh’era mia l’acqua ma un ricurdein lasä da un can cul padron seinsa sarvèl. Pöl mia mancä la sciura che quand la vëd ciap in man ‘l telefun o m’imbosch dadré una séś parché s’la taca ‘l buton e ho sà cumprä ‘l latt al fà in teimp a dvintä büter ura cl’am cöinta la storia dla sò vita, e la garà nuantaquatr’ann, la vegna longa.

S’incontar mé cugnä inveci as ridum parché da ragass girämma cul balon suta ‘l bras, da giuvnott cun quälca bèla fiuleina, da giuan cui fiö picin e adèsa cul can, e la plastica. Al teimp al pasa ma noi gum seimpar pr’il man quälcosa, adèss adritüra tri : al can, la burseina e sla và da lüssu anca ‘l sacchëtt cun deintar i prudutt ad l’intastein.

Eccu l’é mia sultant un gir ma un’esperinśa ad vita, con un po’ ‘d fantasia…

Pietro “Pedar” Rebecchi