Tragatä in cà (di Pietro “Pedar” Rebecchi)

Gh’é gn’in da fä, sum un om, donca sért rob propi i m’eintran mia in dla sücca, ätar an g’ariv propi mia e quäldüna fagh mustra ad gninta o peins che prima o dopa am mëtt a dré, si, in dal tredicesim més ad l’ann dal mäi, forsi.

Agh mëtt anca dla böna voluntä, basta che mé muier la rangogna una vota pr’un quälsiasi mutiv che mé memuriś, elabur e fagh in möd e manera da fäm mia bravä a dré ancura, a pärt la prima vota parché sbalì quälcosa sicür e l’am mëtta in bulla. Menu mäl che almenu sum urdinä, atsé, ad natüra, donca lass in gir gninta, mëtt alla via la roba ca dröv e anca s’ho gnamò imparä (e forsi impararò mäi) a druä ‘l suprass, quand i pagn’ ien  nëtt e stirä am preocüp da dividia tra cantarä, casëtt ad l’armädi e ripian in dal medesim. Si va bein, ho mia stirä però magäri chi pagn’ lé i’ho lavä mé cun l’aiüt ad Santa Lavatrice, i’ho dastes e magäri am sum anca ricurdä d’andäia a tirä dein.

Pär una lucäda dastein i pagn’ o almenu la pär atsé a noi om parché ‘d solit sum menu precis, pösé strafüson e anca, dśum la vritä, menu rompacuion. Inveci bisogna ragiunägh insima e siccome an g’arivum mia mia l’é giüst fä un pucc’ in dla navasa dl’ümiltä e ascultä ‘l diretiv ad chi ‘l pär nasì par savì, par fil e par segn’, cm’as fa ill rob. Eccu allura ca t’impär a mëtt la mulëta pr’il camis in una manéra, pr’il maiëtt in un’ätra, i braghein arvutä atsè as süga anca ill sacos, sa gh’é una félpa cul cappuccio sta atteint che se no ura cla süga l’é passä ‘d moda. Dopa c’ho imparä i sältan föra cun la  scupérta dl’asciugatrice ! Eh no è ! Sum bon da fä quatar rob in cà, at pöl mia tirämna via, atsé, in un amen, seinsa preparäm psiculugicameint a imparänna vüna növa , candalabissa.

Donca, seimpar c’am sia ricurdä ‘d tireia dein, fagh la prima selesion : pagn’ da stirä da una pärt (pusibilmeint  seinsa strafügnäia tropp) e i’ätar dadlà. La prima pila dritt in d’un angulein ad l’armädi, l’ätra l’aspéta lemò parché cumincia la lotta cui calsitt. Intant dill vot am vegna di dübi : o che in cà mia s’asconda quälcadöin o che i mé fiö i g’han quatar pé e am na sum mäi dat. Mia un calsitt d’un culur uguäl all’ätar ma gn’an tropp divérs, atsé am tuca dvintä orb parché g’ho da spaiä deś calsitt ad seincu tunalitä ‘d griś, ätar deś blö ‘d la medesima tunalitä ma ‘d seincu amśür divérs. Quand t’é finì, puntüäl cmé la mort e dasprä cmé la giüstisia, ariva lü, al calsitt sulitäri, t’é t’al guärd e at sariss dispost a pagä par savì una vota par tütt in dua na sparisa quälcadöin, at fä par träl in un casëtt e ‘t pèrd ogni speransa quand at vëd l’ätra diseina ad dasprä sulitäri chi aspetan ätar che dvintä di strass par lüsträ i scärp. Noi gum una lavatris c’la và ad acqua, detersiv,amurbideint e un calsitt d’ogni tant.

Natüralmeint, di man in man, g’ho d’admandä ‘d chi ennia chil müdant ché e cla sutana là, parchè me fiöla e mé muier i sa scambian la roba e mé, ca sum un om, vagh in confüsion parché vëd un vistì a vüna e inveci l’é ad l’ätra. D’ogni tant g’ho anca ‘l teimp da ciapä in man l’aspirapuar e av pöss śürä che l’è mia tant cmé dì, una mücia ‘d tapéd da fä sö, scrann da tragatä, mubilët da spustä e tumana d’alvä sö. In dill camar di ragass gh’é seimpar in gir tanta da cla roba ca m’admand in dua um catä ‘l teimp da cumpräla ma quand vegn’ föra g’ho bein in a meint cull ca g’ho miss a mëtt a post : un’eternitä.

Al süpermarchet am la cäv mia malass e l’é quäsi advintä una tradision, al vanardé  sutt sira, da spëss insëma a mè fiöla, atsé la g’ha menu teimp par trä a pr’äria la camra, vagh all’Esselunga a tacä da lìid cul caréll e a culesiunä i famigerä “pont magiustar”, ogni tot euro t’ia regalan, cui sood ca lasum sù i garissan da däm almenu anca un po’ da sciampagn’ insëma ai magiustar, ätar che ball. In cüseina inveci sum indré, am rang’ quand sum da par mé ma pr’al rest arśeint la vardüra, paricc’ la tävla, dasparicc’ e püliss par térra, ma fein a quand al latt cui biscott al sarà ‘l piatt c’am vegna méi pudrò mia dì d’avì imparä abota.

Adèss bisugnariss träs in motu pr’i regäi, ätar bèla impresa, g’avrò anca dla fantasia a scriv ma par’andä par negosi, cul casein ca gh’é in gir propi no e séran dla roba ca sérva mia ancura menu, epür, bisugnarà bein c’am faga mia truä impreparä, sà, am trò sö un marsinein, un giübott, leimp al bursein e am ga mëtt d’impegn’ inveci che stä chemò a baccaiä.

A pruposit, Bon Nadäl e suartütt v’augür un ann növ tant bèll ca cridarì quand al sarà finì.

Pietro “Pedar” Rebecchi