Seguici su

Ill Baccaiäd

La palestra: “pérda teimp” e curridur… (di Pietro “Pedar” Rebecchi)

Pubblicato il

La palestra: "pérda teimp" e curridur... (di Pietro "Pedar" Rebecchi)

Seimpar pösé da spëss al dé d’incö l’é impurtant al fisich, parchè l’é facil avigal, al sarvéll un po’ menu. In una sucietä c’la bäsa tütt o quäsi insl’esteiuritä al fisich l’é impurtantissim, al sarvéll inveci par fä di selfi menu che gn’inta. Allura tütt in paléstra, ciué, ‘bota i pägan l’iscrision…e basta, po’ gh’é chi ca un attim ad teimp l’è assé par mëttas i braghein cürt e fä feinta da tirä sö dla ghisa e dopa i gh’en lur, i cunvint: almenu quatar allenameint alla s’mana, alimentasion un po’ cm’as deva, as füma mia, as beva mia e sperum chi fagan ad l’ätar se no sò mi cusa i stann al mond a fä, i fan di sfors ca t’al digh mè e d’ogni tant i tran föra di gridulein chi päran di capòn cul fardur e immancabilmeint, finì l’eserciśi, is guärdan a specc’. Sa sà mäi che in un ditt e fatt i müscul ien aumentä o quäldöin al s’é spustä.

La categuria di “pérda teimp

Gh’é la categuria di “pérda teimp” e i giran par la paléstra cul sügaman in si spall, i baciaclan cun vöin e cun l’ätar e i teg’nan d’occ’ cun la bäva alla bucca cla fiuleina lamò in fond. Déś ann chi giran, dèś chilu ‘d pö ad quand i’han cuminciä, ho seimpar pinsä chi veg’nan par fä la doccia e sconsümä mia l’acqua cäda in cà e par la fiuleina lamò in fond lugicameint.

Gh’é i curridur…

Gh’é i curridur, i rivan, i poggian ‘l sügaman in sal tapìrulan, is cambian e i pärtan ad cursa ma curra curra ien seimpart lé, i fan magäri seincu chilometar in macchina par vegn’ saplä in s’un rüll…e i pägan. Ma scüsam è, allura và in sl’ärśan dal  Po’ no ? L’é gratis, all’äria bóna e seinsa sconśümä dla benśina

All’arriv dla bèlla stagion gh’é l’invasion ad chi par tütt l’invéran l’ha fatt ätar che di aperitiv e ‘l sé ingunä ‘d pastasütta e i decidan da presentäs in estä in furma, pussibilmeint mia una furma ad grana.

Una vota n’ho sintì vöi c’la dmandäva cm’al pudiva fä par dimagrì, definì i’aduminäi magäri con dü allenameint alla s’mana. Ho mia resistì, g’ho picä la spalla e g’ho ditt : “ Mè ‘l so cus’at sérva” e lü :

“Dimmi”. “Un miracul !”.

Tant cm’ho ditt prima gira seimpar quälca bèlla fiuleina, pö ien bell e pö ien dasquatt, pö ien dasquatt e po’ is vargog’nan a iess guardä. Oh bèla tò, ma second viätar cus garisma da s’micciä ?

In dla säla dua i pensiunä i fan i curs ad ginnastica antalgica ? La tenüda preferì dill bèll fiulein l’é una canuttèra ca sa par cäs gh’é anca dl’abundanśa la ga un da fä da mulëtta a tegn’ dein tütt.

L’ätar dé n’é ‘rivä vüna che sà da dadnans as vadiva ‘l dadré, appéna passä la miss la man in sla maiëta par tiräla śù, la sa sarà sbassä ad dü milimetar, s’la vuriva quatäs sö la fallì miserameint, s’la vuriva ‘rciamä l’attension in sal mandulein la pudiva vansä parché s’éra śamò cuncentratissim.

No parché scüsim è ma se propi t’inscall mia a fät guardä mëttat una tüta bèlla lärga, s’at mëtt in mustra la mercansia völ dì c’at sà cär fäla vëd, donca at gavriss da ringrasiäm mia c’at pariva vüna c’la vuriva nascond un cavall cun la sèlla. Agh n’é anca par i’om, quintäi ad ghisa tirä sö, chilométar in si rüll, d’ogni tant un’ucciä alla puteinsa e dopa…i fan la doccia cun sö i müdant. Adessa, mia ca m’intaressa vëd al panurama ma peins seimpar ca chelur ienn propi chi ca fà ‘l vanton al bar e i disan chi ga scapüssan, in dal panurama. Däi là ! Sum tra omm ! Cus ghi pagüra ? Ca casca la savunëtta e che ‘l Pedar al sia ancura agitä dal panurama c’la vist prima ?

Mé quand finiss la doccia trò tütt in dla bursa pigä alla bèlle méi, gh’è vöin inveci cal piga la roba talmeint bein ca intant c’al va a cà la sa stira par sò coint, l’é leint cmé la quaresma, intant che lü al sa süga i pé mé sum bèlle vistì e patnä.

Ad ogni möd, cär i mé om, l’é inütil avigh la bissa scüdléra, una bélla bärba e ‘l fisicon.

Cardì a mé, par conquistä una donna prima bisogna iess di cavalier, di sciur tant cma dśiva i vecc’ e ‘l sinquanta par seint l’è fatt, dopa bisogna fäia rìd, ma da rason e l’é un ätar treinta par seint…bein l’ätar veint rangiv un po’ viätar è, bisugnarà mia c’av cöinta propi tütt no ?

Pietro “Pedar” Rebecchi

Nato a Piacenza nel 1966, ha sempre coltivato al passione per la cultura piacentina. Grande tifoso del Piacenza Calcio, è anche autore e attore teatrale della "Famiglia Piasinteina":