Al viaśś a Londra / Baccaiäda specialediscion (di Pietro “Pedar” Rebecchi)

Quand in agust m’é stä prupost d’andä a Londra par fä un spetacul in piaśintein mé vegn’ un balurdon, mia tant parché gäva d’andä ancura in sl’avion, ma ho pinsä sübit ca sariss astä bein cumplicä par lur capì quälcosa, i fan fadiga a dì “ciao” figųrumas a capì ‘l noss dialëtt. Intant ca vadiva śà ‘l pųbblich c’al ma tiräva di tumätis e di pum da tèrra al Mario Perétti al ma spiegä ca sarisma andä a recitä par la comünitä di piaśintein emigrä lamò da tant’ann. Bon, in un ditt e fatt g’ho ditt ad sì e śà ‘l mé urgolli al muntäva par la felicitä e la respunsabilitä ad rapresentä la mé cittä e pudì regalä un surris a chi s’è mia dasmingä ill sò urigin e la sò “lingua madre”.

An g’ho avì ‘d bisogn’ da sarcä ‘l parmèss a mé muier,la m’avriss mäi ditt ad no ma s’éra bein cunvint d’una roba : l’ann passä par veins la pagüra ‘d vulä gh’é vurì una trasférta dal me Piace, ist’ann ho fatt al bis par la mé passion dal dialëtt, la terśa vota sarà un bell lavur ca ciapa l’avion par purtäla da quälca pärt, se no risc’ una taragnä in sal cuppein e cittu parché la gavriss tütt ill ragion dal mond

Stavota cun i’hostess sum astä fortųnä, sia in dl’andä che in dal vegn’ ieran propi dill bell fiulein, quand i parlävan in dal microfun as capiva una marianassa ad gn’int però i surridivn’abota e i’han cuntrullä che tųtt ill valiś i fissan bein sarä sura la tésta di passeger. A vëdia mé vegn’da rìid parché sa vulass sù l’aereuplan m’intarèssa bein abota da fäm vegn’ una sinocla parché ciap una valiśä in sla tésta e peins mia c’al farà un inciudäda par tampunä mia o c’la sbüsa una gumma in cürva.

Al vul l’è andä via lissi cmé l’oli, addritüra dopa spetacul dill muntagn’ ancura sprüssä ‘d név am sum indurmintä e dasdä giųst in teimp par vëd l’atraversameint ad la Manica, di man in man ca sa sbasämma am sintiva śà cui pé a möia feint ca m’è sųggerì ca dai teimp ad Fred Flingstone al prugrèss l’è andä inans un brisinein e difatti s’è sintì ‘l rumur dal caréll e ill söl di mé scärp ian tirä un suspir ad sulliev.

Dopa gh’è vurì un’ura e meśś pr’andä all’albergh, tant cmé sa fisma atterä a Bulogna pr’andä a Piaseinza a doram, d’ätra pärt sum rųglä in dla cittä pö granda d’Europa, appéna ‘l teimp da dascargä ill valiś e sum andä a mangiä in dal circul in dua,la sira dopa, gh’era da recitä. La fam la gh’era e menu mäl che lamò i sen mia dasmingä cm’as fa’ una pastasüta e che in sla tävla d’impruvis ian pugiä quälca butteglia ad Gutturnio. L’impurtasion di prudutt chemò la fünsiona bein.  Finì la seina la mé ünica preocüpaśion l’era culla da sarcä un pub par bév una birëtta bèlla frësca e vadiva, con una ponta ad delüsion, chi cuminciävan a mëtt i scrann in si täul. Ma che minera, a Londra gh’è custi e gh’è cullà, i’ingles i bevan cmé di camèi da lüssu e un’ura prima dla meśanott i säran sö baracca e bürattein ? Ma däi là ! Menu mäl che almenu gh’éra vért al bar dl’albergh , anca s’as na sum datt dopa un päri ad buccäl, fein a un mumeint prima pinsämma da iess “atacca” mia “deintar”, all’albergh.

Pr’andä in camra ho bravä par la prima vota cun l’ascensore par via ca cun la folla che tütt i schissan al button quand i van deintar lé la memuriśśa ‘l viaś da fä e allura pr’andä al terś pian prima l’ha fatt una tappa al second,dopa l’è andä all’ültim, po’ l’è turnä al prim e finalmeint al mé pian, menu mäl c’am sum farmä a du birr se no so mia sa riessiva a purtäia in camra….tri minüd par fä tri pian, ho vist vöin cul caplein e la trumbëtta ad l’ültm ad l’ann che finalmeint l’era stä bon d’andä a fä un pisul.

G’ho in a meint che lamò i’han mia capì bein al sistema par vér una porta seinśa duì par forsa vérna un’ätra ma prima at gh’è da girät sarä la prima e sperä che intant un’ätar al sérna mia propi cul mumeint lé par vegn’ utar se no va po’ föra atsoi.

Al Sabat ho girä cmé una pirla, seimpar a fä ballä la parpélla quand gh’era da travarsä la strä, eh si, i van in gir al cunträri e di fatti la prima rutonda cl’ha fatt al pulman vanardé ho ciapä un stramlon c’äva śà mandä un vucäl a mé muier cul testameint. L’è pür an bèlla Londra, un po’ ‘d rüd in gir e quälca dasbüdlä ma bèlla.Par vistis  i’ngles i surteggian, ma mia sultant i culur,anca ‘l rest, se no vöin al pöl mia andä in gir in piumino e infradito o sciälpa,scüffia e braghein cürt. Däi là. Mé päral,scriv e peins in piasintein, prima ad tütt, e in italian. Cun l’ingles sum un po’ pössé inans che “The pen is on tha table”, ma mia ‘d bota, pinsäva quindi da capì quälcosa. Macché. G’nan ill virgul. Lur i pärlan a una velucitä c’agh vuriss la “Var” e is mangian una müccia ad parol. Sò anca mé chi bevn’abota, i garan seimpar una séed da vulä via. Quand i vëdan c’at capiss mia però it guärdan in d’iocc’, i mövan pössé la bucca e i fan andä i brass. Mé ga dśiva : “ Could you speak more slowly” (pärla pössé pian Diu ‘t maladissa) e “ My english is very poor” ( Al mé ingles l’è dasprä cmé ‘l purton dal tribünäl) ma gn’inta, e ricuminciäva la lotta tra la leingua, ‘l palät e ill tunsill.

Vuriva vëd al Bigben ma ien a dré a mëttal alla via e l’era faśśä sö tant cme un faraon, propi adèssa can dal tò mond ? A Trafalgarsquer ho visitä ‘l museo Nascionalgalleri, una müccia ad quädar chi finivan mäi ! Mé sum mia un intenditur e in mira anca a un caplavur sum bon da farmäm dudas second, gh’era di parsunagg’ ch’is sidivan in sla tumana pö o menu ‘l medesi teimp che ‘l pittur al ga miss pr’imbrattä la tela. Appéna dein ho vist un eleganton c’la smicciäva un quädar d’una fiuleina cla guardäva un fiur in un giardein, quand sum vegn’ föra l’era ancura lé, ho mia capì s’al séra invaghì dla fiuleina, sa l’era un giardiner o sl’era mort.

La giurnä l’é vulä e giüst al teimp d’arrivä in hotel, un quärt d’ura d’ascenscore pr’andä in camra, doccia al vul e un ätar quärt d’ura pr’andä śù as sum inviä al salon dal circul “Pallotti” e, strach mort, um cuminciä i preparativ. Pian pianein la säla la sé limpì e noi, dietro le quinte, as guardämma in fassia seinśa savì ad precis cus’aspettäs ma cunteint da pudì finalmeint mëtt all’opra ‘l lavur ad quaranta dé ad noi attur e d’un ann ad chi ha urganiśśä. Fein da sübit sé capì che ‘l pübblich l’era cäd cmé una stüa al dé ad Nadäl e noi um ciapä una cärga ca t’al digh mé. Quattar “atti unici”, quälca puesia declamä dal Mario, un ciuccameint ad man ca pariva da iess a Uemblei e alla fein…stendingovescion, tütt in pé, dal pälch l’ho vist par la prima vota. Una bèlla sudisfaśion. Finì spettacul cuppa, salam, pancëtta e vein russ par tütt e forsi cullé l’è stä ‘l mumeint pössé bèll e cl’ha dat al vér valur a cul prugètt ché. Ho vist una sciura cun i’occ’ lüstar, un umon al m’ha brassä sö e al m’ha ringraśiä par iess andä lamò, una sciura uriginäria ad San Niculò con un gran surris in si labar la m’ha ditt : “istasira m’i fatt aslrgä ‘l cör”. E śá, i piaśintein ienn atsé, quand ien a cà i rangognan e i barbottan ma quand ien custrëtt a stä luntan, allura si, chi portan Piaseinza in dal cör e basta seint parlä pr’un päri d’ur la “lingua madre” par sugnä da pudì turnä a baccaiä in dal post chi seintarann seimpar tant cmé cà sua, anca dopa sinquant’ann. Noi sum ché, vadum da rangugnä menu e vurì pössé bein alla nossa cittä, mia aspettä da iess dall’ätra pärt dal mond che dopa par mé l’adveinta impegnativ vegn’ in tütt i spigh in avion par tiräv sö ‘l muräl.

In ültim  vuriss mandä un  ringraśiameint particulär al mé amis assesur Zandunélla (ricordat la fotu…), all’alma dl’avventüra Perétti e ai me cumpagn’ ad viaśś. Un basein a mé fiöla, g’ho regalä la trasférta pr’al cumpleann e am la sum gudì tütta par mé par tri dé.

Pietro “Pedar” Rebecchi